- concredo
- con-crēdo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a. (anteclass. form, pres. concrēdŭo, Plaut. Aul. 3, 6, 49; hence perf. concredui, id. Cas. 2, 8, 43; cf. credo), to intrust, consign, commit to, = commendo (class.; very freq. in Plaut.; in Cic. perh. only twice; never in Quint.).(α).With acc. and dat.:(β).
mihi avus hujus concredidit Thesaurum auri,
Plaut. Aul. prol. 6; cf.:aurum tuae fidei,
id. ib. 4, 2, 8:aurum alicui,
id. ib. 3, 6, 45; id. Bacch. 4, 9, 141; id. Men. 5, 1, 2:rem et famam suam alicui commendare et concredere,
Cic. Quint. 20, 62:famam mortui, fortunas vivi alicui commendare atque concredere,
id. Rosc. Am. 39, 113: gnatum ventis, * Cat. 64, 213:vites teneriores calido caelo,
Col. 3, 1, 7:aliquid meae taciturnitati,
Plaut. Trin. 1, 2, 105: nugas alicui, * Hor. S. 2, 6, 43.—With in and acc.:(γ).capram in custodelam simiae,
Plaut. Merc. 2, 1, 9; cf. the foll.—Without dat.:(δ).hoc, quod modo concreditumst,
Plaut. Poen. 4, 2, 104.—Without acc.:concredam tibi,
Plaut. Rud. 4, 4, 83:in manum concredere,
id. Pers. 3, 3, 36:alicui (sc.: munera laetitiae),
Prop. 1, 10, 11.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.